Obecnie żyję i tworzę w Polsce.

Prace, które robię są wynikiem wewnętrznej potrzeby rozwijania się, ciągłego poszukiwania siebie, konfrontacji ze sobą i światem, a także sposobem radzenia sobie z trudnościami życia. Inspiracji dostarcza mi codzienność, ludzie jakich spotykam, obrazy, które wychwytuje gdzieś w przelocie.

Młodzieńcze poszukiwania w obszarze fotografii analogowej, którą tymczasowo porzuciłam, nieustannie przebijają się w moich pracach. Można je dostrzec w kadrowaniu, w kontraście, w poszukiwaniu czerni czy faktury. Fotografia, sama w sobie, przestała mi jednak wystarczać, stając się punktem wyjścia do dalszych działań.

Z czasem stało się jasne, że cechą charakterystyczną mojej twórczości stał się proces, ale nie rozumiany jako powtarzające się zagadnienie, lecz jako nieodłączna metoda pracy. W swoich realizacjach sięgam po różne techniki i materiały. Wszystko zależy od danego projektu, jego specyfiki, czy też po prostu mojej wewnętrznej potrzeby.

Dlatego daleka jestem od klasyfikowania czy szufladkowania. Ze względu na różnorodność używanych technik utożsamiam się raczej z artystami interdyscyplinarnymi niż z jakąś jedną dyscypliną artystyczną.